Het Youp syndroom
- Peter de Hoogh
- 6 dec 2015
- 3 minuten om te lezen
Afgelopen weekeinde voelde ik me even Youp van Hek. Ik hoor het u al denken: ‘ is het Peter naar zijn hoofd gestegen?’. Nou helemaal niet en ik bedoel het dan ook niet als een compliment.
Youp kan op een geniale en vileine wijze fulmineren tegen alles wat maar enigszins lijkt op establishment.
En dat terwijl hij vanuit zijn luxueuze, comfortabele grachtenpand gewoon deel uitmaakt van de wereld die hij in zijn conferences en columns zo verafschuwd.
Nu wil ik ook wel eens wat vinden en roepen.
Vrijdag betrapte ik me op een gedachte, waarvan ik na enig nadenken, blij was dat ik deze nog niet uitgesproken had. Het waren gedachten over de Wijkbieb in Oosterheide. Beter gezegd, de sluiting van de wijkbibliotheek in Oosterheide op 5 december ’15. Het kleine, knusse wijkfiliaal van Theek5 van over de brug.
Bij het lezen van een aantal emotionele Facebookberichten en tweets over de aanstaande sluiting dacht ik: ‘Kom, kom, er zijn steden groter dan Oosterhout en die hebben helemaal geen bibliotheek! Bovendien gaat de naastgelegen Bunthoef de functie van gezellige wijkleestafel en uitleenpunt toch gewoon overnemen’. En daar, mijn waarde lezer, komt Youp om de hoek kijken. Ik heb namelijk makkelijk praten. Vertaalt naar de Amsterdamse situatie bevindt mijn woning zich nog net binnen de Oosterhoutse grachtengordel. Ik stap de deur uit en binnen twee minuten loop ik bij de H&M naar binnen zonder me te hoeven afvragen waar ik mijn auto zo voordelig mogelijk kan parkeren. Ik kan gewoon lopen. Sla ik rechtsaf bij het verlaten van mijn grachtenpand loop ik binnen één minuut tegen het spiksplinternieuwe gebouw van de Bussel aan. Het huis waar theater, bibliotheek en VVV onderdak vinden. Het gebouw dat de ondertitel ‘de huiskamer van Oosterhout’ heeft meegekregen. Als u er in de avond voorbij loopt ziet u Theo, Charlotte en Lenie nog steeds stralen van trots om hun nieuwe Bussel.
Drie keer hinkelen en ik loop over de markt richting de horeca of ietsjes verder naar het nieuwe busstation. Ik, die dus dacht ‘kom, kom ‘, heb een geweldig aanbod aan voorzieningen binnen handbereik.
En dat terwijl Oosterheide weer moet inleveren. Een knusse plek waar veel wijkbewoners even kwamen voor een krantje, een nieuwtje of gewoon een praatje is definitief gesloten. Kapot bezuinigt, las ik ergens. Ouders die hun kroost vertrouwden zelfstandig naar de bieb te gaan om boeken te gaan lenen of even lekker in de kinderhoek te lezen. Die kans is verkeken. Want alleen naar de ‘stad’ fietsen is voor menig vader en moeder letterlijk nog een brug te ver. Ouderen waarvoor het gewoon niet haalbaar is om naar de bieb in de bussel te gaan. Die kans is verkeken.
Zo heeft Oosterheide ook geen bankfiliaal meer. Alleen een pinautomaat op een plek die voor veel, wat oudere, inwoners onveilig aanvoelt. Het pand waar de Rabobank zat gevestigd staat al ruim 4 jaren leeg. Ik ken mensen die eenmaal per week naar het centrum rijden om daar voor een hele week geld in huis te halen en dan weer afreizen naar Oosterhout- zuid.
Ook heeft Oosterheide moeten inleveren op betrokkenheid en sociale cohesie.
In de tijd van Dikkertje Dap, mijn oude kleuterschooltje en nu dus wijkbieb, kende je iedereen uit je straat bij naam. Je wist als bij wie je even binnen kon lopen als je ouders toevallig nog niet thuis waren. Nu zeggen buren van het eerste uur tegen elkaar dat het zo jammer is dat veel straatbewoners kiezen voor bijna-anonimiteit. Dat het zo jammer is dat het niet meer vanzelfsprekend is dat men elkaar groet of een helpende hand toesteekt als dat nodig is.
En nu moet activiteitencentrum de spil van het leven in de wijk gaan worden. En dat zal een klus van formaat worden. De Bunthoef zal uitnodigend moeten zijn, nog maar dan zij nu al is. Ze zal moeten groeien en gesteund moeten worden. Gesteund door Surplus, de uitbater van het wijkcentrum. Ruimte krijgen voor het uitvoeren van ideeën en plannen die in Oosterheide ontstaan. Niet zeggen dat een kopje koffie er niet meer vanaf kan of die kopietjes te duur zijn. Niet te veel in hun welzijnssysteem blijven hangen. Maar gewoon doen. Want de wijk die in al die jaren al zo heeft moeten inleveren verdient het om te bloeien!
En daarom is de Oosterhoutse grachtengordel met al haar voorzieningen schatplichtig aan die wijk aan de zuidzijde van het kanaal. In plaats van uitspreken dat ze daar in Oosterheide niet zo emotioneel moeten reageren, bied ik mijn excuses aan. Aan Oosterheide. Omdat ik makkelijk praten heb.