Ik zou willen...........

Ik zou willen dat ik een gedicht zou kunnen schrijven

over herdenken, vrijheid en wat dat allemaal wel niet kost.

Wat het kost aan overredingskracht en vasthoudendheid

om het minimaal zo te houden zoals het nu, anno 21ste eeuw, is.

Ik zou willen dat ik een gedicht zou kunnen schrijven

over hoe ademloos mijn jongste zoon naar de marathonserie

van ‘13 in de Oorlog’ kijkt en beleeft hoe dat ooit geweest moet zijn.

Leven in onvrijheid; niet gewoon kunnen zeggen en doen, zoals hij nu wel kan.

Ik zou willen dat ik een gedicht zou kunnen schrijven,

woorden zou kunnen vinden die vertellen hoe waardevol het jaren later blijkt te zijn

dat er een Erewacht van oud-strijders in gelid stond toen mijn opa voor zijn allerlaatste keer de kerk verliet

Mannen in grijs en blauw. Allemaal met baret en decoraties op hun borst. Rechtop.

Ik zou willen dat ik een gedicht zou kunnen schrijven

waaruit dezelfde bevlogenheid spreekt als die anderen die wel zijn opgestaan.

Niet dat ik mezelf durf te vergelijken met Malala Yousafzai of Theo van Gogh

Ik zou willen dat ik een gedicht zou kunnen schrijven

over het meisje uit Afghanistan dat fundamentalisten trotseert en opkomt,

opkomt voor het elementaire recht te mogen leren. Te mogen leren op school.

Ik zou willen dat ik net zulke scherpe woorden kon vinden als Theo van Gogh.

Gewoon om in te prenten dat je mag uitspreken en schrijven wat je denkt.

Dat het niet altijd hoeft, dat uitspreken. Maar dat het wél moet mogen.

Ik zou het zo graag willen; dichten over vrijheid, herdenken en wat het allemaal kost.

En toch kom ik in mijn hoofd niet verder dan de kern, gehoord op twee mei.

Gewoon in een Oosterhoutse kroeg: Vrijheid; dat is geen flauwekul

Peter de Hoogh ©2015