Mijn waarde, het is werkelijk affreus

Zoals u waarschijnlijk wel weet, schep ik er genoegen in de lokale politieke ontwikkelingen, zo goed als ik begrijpen kan, te volgen. Maar zojuist heb ik me echt verslikt in een overheerlijke salade met spekjes, nootjes en nog veel meer lekkers. Dat gebeurde tijdens het lezen van een raadsnota die 21 april op de agenda van de raadsvergadering staat. Die nota gaat erover het college uw en mijn gemeenteraad voorstelt een krediet van € 100.000, = te verstrekken aan de Oosterhoutse Golfclub(OGC).

De Golfclub heeft uitbreidingsplannen en wil daarom een extra stuk land gaan pachten. Met wat verplanten, verplaatsen en weer aanharken is de Golfclub dan een aantal oefenholes rijker.

Als u nu zit te wachten tot ik ga fulmineren op de Golfsport, de Oosterhoutse Golfclub of de beoefenaars van deze sport, moet ik u teleurstellen. Geen grappen over knikkeren voor luie VVD’ers van mijn kant. Ik vind golf namelijk een bijzonder mooie sport. Een enkele maal heb ik het genoegen gehad om het spelletje eens, weliswaar op absoluut beginnerniveau, mogen spelen. En één keertje zelfs, geheel tegen de regels, op de Oosterhoutse Golfclub. Ik kan u zeggen: ik was behoorlijk onder de indruk. Onder de indruk van de sport, de faciliteiten, de banen, de groene omgeving en, zeker niet op de laatste plaats, de horeca. In één woord: geweldig. Nu vertoont mijn portemonnee een vergelijking met een echoput; diep en leeg.

Dus zelf de golfsport gaan beoefenen zit er niet in. Maar wat zou het me heerlijk lijken zeg: onder het mom van lekker sporten een aantal holes lopen en fijn een balletje slaan met leuke en fijne mede golfers. Lekker buiten. Genieten van en in de natuur en sportief bezig zijn. Helaas. Maar de bedragen die gemoeid gaan met de golfsport ……..

De OGC heeft uitbreidingsplannen omdat ze te maken hebben met een vergrijzend ledenbestand. Er is sprake van krimp. Want hoe vervelend ook, krimp is gewoon een ander woord voor mensen die doordat ze op de leeftijd komen dat ze doodgaan, geen lid meer kunnen zijn van de golfclub. Maar het bestuur van de golfvereniging heeft bedacht dat ze als club niet wensen te krimpen. Ze hebben juist besloten een nieuwe niche aan te boren. De club gaat hun golfbaan zodanig aanpassen dat senioren met nieuwe heup- en knieprothesen veilig hun sport kunnen blijven bedrijven. Je moet er tenslotte niet aan denken dat deze groep in een sportief en sociaal isolement komt. Uiteraard wordt ook alles op alles gezet op het rekruteren van een nieuwe lichting golfers. De jeugd van tegenwoordig. Komt ook nog bij dat het beoogde stuk grond onderdeel is van een stuk aangewezen natuur, een zogenaamde Ecologische Hoofdstructuur. Dus daar zal na de her-ver-ombouw ook behoorlijk wat natuurschoon gecompenseerd moeten worden. De rekenmeester van de Oosterhoutse Golfclub heeft berekend dat dit voornemen een flinke duit gaat kosten.

Tijdens een rondje golf is ooit toegezegd door gemeente bestuurders dat Oosterhout onder voorwaarden wellicht de bereidheid had een bijdrage te leveren aan het verwezenlijken van de plannen. Nu, zo’n drie jaren later is door de OGC aan de gestelde voorwaarden voldaan en wenst men boter bij de vis. En bij integer bestuur hoort dat men nakomt wat men beloofd heeft. Vandaar het voorstel van uw en mijn college van burgemeester en wethouders aan de gemeenteraad. Maar toch verslikte ik me. Weet u waarom?

Zoals u wellicht weet, ben ik gezegend met twee geweldige zonen. Twee zonen die voetbalbal een heel leuk spelletje vinden. Hun moeder en ik hebben nog geprobeerd ze richting de hockeyclub te manipuleren. Daar waren wij ten minste bekend. Hun moeder als speelster en ik als scheidsrechter.

Maar de keuze viel op anders. De zonen wilde op voetbal. Niets ten nadele van alle andere voetbalclubs, maar de keuze viel op vv Irene ’58 uit den Hout. Een kleine club. Lekker overzichtelijk en huiselijk. Bijna kneuterig. Maar vooral gericht op spelplezier en niet de nadruk op selectie en prestatie. Dat vonden wij toen. En nu nog steeds.

Oudste zoon speelt in de D en de jongste schittert in de E. Beide hebben het prima naar hun zin. Wij als ouders overigens ook. Al snel merk je dat een dergelijk klein clubje weinig ruimte heeft. Letterlijk maar ook figuurlijk. Een betrekkelijk kleine groep mensen nemen deel in besturen en trekken de kar.

De faciliteiten van de club aan het Ruiterspoor in den Hout laten te wensen over. Daarover bestaat geen misverstand. De kantine zou een opwaardering verdienen. De oppervlakte die de kleedlokalen van Irene’58 in beslag nemen zouden met gemak 4 keer in bijvoorbeeld de kleedruimten van buurman vv Oosterhout passen. De omkleedfaciliteiten zijn gewoon verouderd en technisch zeer gedateerd. Het grootste probleem is echter de velden. Velden is meervoud maar in dit geval betekent het dat Irene’58 de beschikking heeft over welgeteld één voetbalveld en één trainingsveld. Dat is dan wel erg professioneel ogend. Want om het trainingveld te bereiken dienen de teams van het complex aan het Ruiterspoor een wandeling van circa 250 meter te maken naar het trainingsveld aan de Hoge Akker. Iedere dag opnieuw een sportieve processie door den Hout.

De malaise en de deplorabele staat van de velden zijn bekend bij de gemeente en verantwoordelijk wethouder. Dit mede dankzij de Houtse mensenrechtenorganisatie Gezond Burger Verstand. Deze hebben twee maanden achtereen, bij monde van hun voorman Henk van Ginneken, politiek en bestuur doordrongen van ieders verantwoordelijkheid. Het was vijf over twaalf, aldus Gezond Burger verstand. De wethouder gaf aan dat een schouw gaande is rond alle sportcomplexen. Aan de hand daarvan een inventarisatie gedaan wordt en dit moet uitmonden in een prioriteitenlijst wat aangepakt dient te worden. Maar dat heeft in bestuurlijk Oosterhout gewoon even tijd nodig.

Nu kan ik een beschrijving gaan geven van de velden zoals die erbij liggen als het een beetje geregend heeft. Maar een aantal foto’s zegt meer dan 1000 woorden.

Het feit waar ik over val is dat uw en mijn college, onder de noemer van ouderen, jongeren en natuurverbetering een fors bedrag doneren aan de gezonde Oosterhoutse golfclub. Met die honderd duizend euro zou een clubje als Irene ’58 heel wat problemen kunnen oplossen. Zouden veel kinderen gewoon weer lekker veilig kunnen voetballen en trainen. Maar wat het meest steekt is dat lijkt dat onder de noemer van natuurverbetering we in dit geval niet wachten op de schouw en het rondje langs alle sportvelden. Het prioriteitenlijstje van de wethouder van sport lijkt hiermee omzeilt. En dat is niet fraai.